Voor een mens met een verstandelijke beperking is muziek vaak een poort naar contact. Muziek kan veel emoties oproepen.

Een groot deel mensen met een verstandelijke beperking is zeer gevoelig voor muziek, een maat, een ritme, voor melodie en melodieuze klanken. Muziek kan iets rustgevends zijn, kan mogelijkheden openen tot andere ervaringen. Muziek heeft dus voor mensen met de verstandelijke beperking een enorme therapeutische en pedagogische waarde. Vooral ook omdat muziek een universele taal is die door anderen kan worden meebeleefd en kan worden meegevoeld.

Muziek maken is een vorm van taal, waarbij iemand met een verstandelijke beperking kan uitdrukken wat hij of zij voelt of denkt.

Binnen de muziektherapie kan er gewerkt worden aan verschillende doelen. Denk hierbij aan:
– emoties leren uiten
– grenzen aangeven
– weerbaarheid
– acceptatie
– stabilisatie

“Een man blijft binnen de muziek krampachtig vasthouden aan één toon op de piano.
Hij kijkt naar beneden en luistert/ziet niet wat er om hem heen gebeurd. Hierdoor gaat al het
contact met de andere speler verloren. Op de dagbesteding en op de woning gedraagt
hij zich hetzelfde. Hij houdt vast aan zijn eigen structuren , heeft niet in de gaten als er om
zich heen iets gebeurd en kan het moeilijk verkroppen wanneer een begeleider of familielid
iets anders doet, dan dat hij gewend is. Het muzikale gedrag vertoont dus overeenkomsten
met het gedrag dat hij buiten de muziek laat zien. Dit maakt de muziektherapie zowel
voor hem, als voor zijn omgeving inzichtelijk en concreet. Vervolgens wordt er binnen de
muziektherapie geoefend en geëxperimenteerd met nieuw gedrag. Om dit te kunnen
bewerkstelligen wordt er gezorgd dat binnen de therapiesessies een veilige en vertrouwde
basis is gecreëerd, zodat de persoon in kwestie uit zijn comfort zone durft te stappen.”